కరకరలు

యమదేవుడు వేరే పన్లో బిజీగా ఉన్నాడో ఏమో, ఏ అనర్ధం జరక్కుండా బస్సు బెంగుళూరులో ఆగింది. దిగగానే అందరూ ఆకలి మీద ఉండడంతో హోటలు వెతుక్కుంటూ వెళ్ళాము. హోటలు కనిపించగానే నీలమేఘం గట్టిగా నవ్వడం మొదలెట్టాడు. ఏంటన్నట్టు అందరం ఆయిన వైపు చూసాం. "ఈ బెంగుళూరు వాళ్ళకీ....", పొట్ట పట్టుకుని ఇంక నా వల్ల కాదన్నట్టు చెయ్యూపుతున్నాడు. "ఏంటి ?" అడిగాను. "వీళ్ళకేంటో అన్నీ డౌట్లేనయ్యా.. చూడు.. ' హోటలో బృందావనో ' అని రాసుకున్నారు. ఏంటో తెలీనప్పుడు ఎందుకు పెట్టినట్టో ! వెర్రి వెంగళప్పలు. " అన్నాడు గట్టిగా. పర్లేదే, ఓవరాక్షను పక్కన పెడితే వీడిలోనూ కొంచెం సెన్సాఫ్ హ్యూమరున్నట్టుంది! ఇంతలో "What can I do for you ?" ఒక గొంతు వినపడింది. ఎవడో జీన్సు పాంటు మీద ఫార్మల్ షర్టు, టై కట్టుకుని నిలబడ్డాడు. సన్నగా గడ్డం పెంచుకుని చల్లద్దాలు పెట్టుకుని ఉన్నాడు. ఇంకా పరీక్షగా చూసాను. సోడాబుడ్డి కూలింగ్లాసెస్ ! అదే చూడ్డం ! "ఐ యాం వెంగళప్పా - The Cool Geek" అన్నాడు. అదేదో సినిమాలో ఎవడో కధ రాస్తే అందులో కారెక్టర్లు ఎదురుగుండా ప్రత్యక్షమయినట్టు, ఎవరెవరో దాపురి

"గతిలేని గుంపుకి మతిలేని నాయకుడు" అన్నారు. ఎవరన్నారో అడక్కండి. ఎవరినన్నారో అస్సలు అడక్కండి. జార్జి పుష్షో, కళ్ళగుంట్ల చండభీకర రావుగారో అని మాత్రం అపార్ధం చేసుకోకండి. ఎందుకంటే ఇక్కడి హీరో వేరే ! మళయాళ దేశానికి మనశ్శాంతి కోసం పారిపోదామనుకున్న మా అందరి బాగోగుల్ని నాగబాబుగాడు తలకెత్తుకున్నాడు. ఆ బరువుకి తల దిమ్మెక్కిందేమో తిన్నగా పోవల్సిన చోటుకి పోకుండా బెంగుళూరు మీంచి రూటు ప్లాన్ చేశాడు. "మధ్యలో బెంగుళూరు ఎందుకురా, ఇదివరకే చూసాం కద" అని గొణిగాను. "మీకందరికీ నా కళ్ళతో చూపిస్తాన"న్నాడు వాడు. నాకు సన్నగా వణుకు మొదలయ్యింది. వీడి నోట్లోంచి అలాంటి పవర్ ఫుల్ డయిలాగులు ఒచ్చినప్పుడల్లా ఏదో ఒక అనర్ధం జరిగి తీరుతుంది ! ఒక పక్క గుబులుగా ఉన్నా ఏదైతే అదయిందిలే అని మళయాళ దేవుడి మీద భారం వేసి ఊరుకున్నాను. మాతోపాటూ విశాల్, విజయ్, బీరేష్(వాడి భాషలో) బెంగుళూరు బస్సెక్కారు. అందరూ మంచి వేడి మీద ఉన్నట్టున్నారు. బస్సు స్టార్టవుతూనే జేబులోంచి పేపర్లు బయిటకి తీసారు. చూడగానే గుర్తు పట్టేశాను. ఉద్యోగ పురాణం అసహన పర్వంలోని బాసాసుర తిట్ల దండకం కాపీలు అవి. డ్రైవరుకు ఆకలేసి దాబా దగ

ఆ రోజు పొద్దుటే చిన్న తలనెప్పితో నిద్ర లేచాను. ఆఫీసు గుర్తు రాగానే పరిస్థితి చెయ్యి దాటి పోయింది. ఛీ, ఇంతేనా జీవితం అనిపించింది. పోనీ ఎగ్గొట్టేద్దామా, మా బాసుగాడి ఫ్రెంచి గడ్డం సాక్షిగా క్రితం రోజు మీటింగు రూములో ఎక్సెల్ షీట్లు మార్చుకుని చేసుకున్న బాసలు గుర్తొచ్చాయి. చేసుకున్నవాడికి చేసుకున్నంత అని ఇందుకే అన్నారు కాబోలు. నేను గానీ కనిపించకపోతే ఆ విరహ వేదనలో వాడో సైకో కిల్లర్ అయ్యి మా ఇల్లు వెతుక్కుంటూ ఒస్తాడేమో అని భయమేసి తయారవడం మొదలెట్టాను. ఇంకేమైనా మార్గాలు దొరుకుతాయేమో అని అలొచించినా ఏమీ తట్టకపోవడంతో సౌరవ్ గంగూలీ బాటింగుకి బయలుదేరినట్టు ఆఫీసుకి బయలుదేరాను. బస్సెక్కి కూచోగానే ఇంటికి ఫోన్ చేసాను. మా అమ్మ ఎత్తింది. బావున్నావా, బాగా తింటున్నావా, రోజు స్నానం చేస్తున్నావా, పప్పులో పోపెయ్యడం ఇప్పటికయినా ఒచ్చిందా లాంటి కబుర్లన్నీ అయిపోయాక, "అమ్మా, ఏంటో బొత్తిగా ఇంటరెస్టు ఉండట్లేదే దేని మీదా, అసలు మనసు మనసులో లేదు" అన్నాను. "తొందరగా పెళ్ళి చేసుకోరా, లేకపోతే ఆ అమ్మాయెవరో చెప్పు , మీ నాన్నా నేనూ వెళ్ళి వాళ్ళ పెద్ద వాళ్ళతో మాట్లాడతాం". "నాకే టయిములేక ఏడుస్తుంట