చారిగాడు

పెరుగు కోసం వెళ్ళిన చారిగాడు పెద్ద చప్పుడు చేస్తూ చెప్పులొదిలేసి తలుపు కూడా వెయ్యకుండా లోపలికొచ్చాడు. దాంతో నేను నా గతంలోంచి బైటికొచ్చాను. ఒచ్చిన వాడు కాస్తా చేతిలో కవరు పక్కన పారేసి కనీసం డప్పు మ్యూజిక్కైనా లేకుండా డాన్సెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు. ఈ సందడి విని నాగబాబు పప్పుని దాని ఖర్మానికి ఒదిలేసి అక్కడికొచ్చి నించున్నాడు.

"ఏమయింది రోయ్" అడిగాను.
"ఒరేయ్, ఎదురింట్లో ఉంటుందే స్వాతి, ఆ పిల్ల నన్ను చూసి నవ్వింది రా. కాదు కాదు మూడు రోజుల నించి నవ్వుతోంది రా !" అన్నాడు వాడు.

"గట్టిగా నవ్విందా, చిన్నగా నవ్విందా ?"
"అదేం ప్రశ్నరా ? అందంగా, సినిమా హీరోయిన్లా నవ్వింది. ఇంక నా లైఫ్ సెటిల్ అయిపోయినట్టే" అంటూ డాన్స్ కంటిన్యూ చేశాడు వాడు.

అది వినగానే నాగబాబుగాడు నవ్వడం మొదలెట్టాడు.

వేస్తున్న డాన్స్ అలాగే ఆపేసి ఏవిటన్నట్టు వాడి వైపు చూసాడు చారిగాడు.

"ఒరేయ్, వీడికి చిన్నప్పుడే చెప్పాను, నిన్ను చూస్తే కుక్కలు కూడా నవ్వుతాయిరా అని, వినిపించుకోలేదు వీడు" నవ్వాపకుండా నా వైపు తిరిగి చెప్పాడు నాగబాబుగాడు.

చారిగాడు కోపంతో ఊగిపోడం మొదలెట్టాడు. ఇంకాసేపు ఊగడం కష్టమని నాగబాబుని కొట్టడానికి మీదకెళిపోయాడు.
నేను పరిగెత్తుకెళ్ళి జరగబోయే మహా సంగ్రామాన్ని ఆపాను.

"నేను ఇంత సీరియస్ విషయాన్నీ, ఇంత ఎమోషనల్ విషయాన్నీ చెప్తుంటే వాడు చూసావా ఏమన్నాడో ? వాడు చేసింది ముమ్మాటికీ తప్పు, ఈసారి కూడా వాణ్ణే సపోర్టు చేసావంటే నీ సంగతి చూస్తాను" మళ్ళీ ఊగిపోతూ అన్నాడు చారిగాడు.

"నా సంగతి తర్వాత చూడొచ్చు, ముందు ఆటు వైపు చూడోసారి" అన్నాను వీధి వైపు చూపిస్తూ.
ఎదురింటమ్మాయి బాల్కనీలో పడీ పడీ నవ్వుతోంది.

చారిగాడు అయోమయంగా నా వైపు చూసాడు.
"నీకో చేదు నిజం చెప్పాలి" గొంతు సవరించుకొంటూ అన్నాను.

"ఆ అమ్మాయి ముందు నిన్ను చూసి నవ్విందా, నువ్వు లోపలికి రాగానే మన పక్కింట్లో ఉంటుందే పంజాబీ పిల్ల, తనని సైగ చేసి పిలుస్తుంది. ఆ అమ్మాయి బాల్కనీ లోంచీ, ఈ అమ్మాయి కిటికీ లోంచి నువ్వు చేసే విన్యాసాలు చూసి ఎంజాయ్ చేస్తారు. మళ్ళీ సాయంత్రం వీధి చివర చాట్ బండీ దగ్గర కలుసుకుని ఒక గంట సేపు నవ్వుకుంటారు. మొన్న అక్కడే ఉండి దొంగచాటుగా మేం వింటే ఈ సంగతులన్నీ తెలిసాయి" అంటూ నేను ఇంకా ఏదో చెప్పబోతుండగా, నాగబాబుగాడు అందుకున్నాడు.

"ఇవాళంటే నీకు బాగా అలవాటున్న తీన్ మార్ స్టెప్పులేసావ్ గానీ, నిన్నా మొన్నా బ్రేక్ డాన్స్ వేసినప్పుడు పండగ చేస్కున్నారంటలే ! మేం బయిటకెళ్ళి మిస్సయిపోయాం." అని మళ్ళీ నవ్వడం మొదలెట్టాడు. ఈసారి నేను కూడా నవ్వకుండా ఉండలేకపోయాను.

మళ్ళీ వాడే, "ఇంకో రెండ్రోలు పోతే, వాళ్ళ బాబూ వీళ్ళ బాబూ ఒచ్చి టీవీకయ్యే కరెంటు ఖర్చు కలిసొస్తుందనీ,రోజూ వాళ్ళిళ్ళకొచ్చి డాన్సు చెయ్యమనీ అడిగే ప్లాన్లో ఉన్నారు" అంటూ ఇంకా ఏదో అనబోతూంటే వాడి నోరు నొక్కేసి పప్పు మాడిపోతోందని చెప్పి అవతలకి తోసేసాను.

షాక్ లోంచి అప్పుడప్పుడే తేరుకుంటున్న చారిగాడు "పోనీలేరా, మీరు నవ్వితే నాకేం బాధలేదు. లోకం ఇంత గుండె లేనిదని ఇప్పుడే తెలిసింది. నా కళ్ళు తెరిపించినందుకు థాంక్స్ రా, మీరే రా నిజమైన ఫ్రెండ్స్ అంటే" అని కళ్ళలో సుడులు తిరుగుతున్న నీళ్ళతో, బాధగా బయిటకెళిపోయాడు.

చిన్నప్పట్నించీ చూడబట్టి మాకు అలవాటైపోయింది గానీ, వేరే వాళ్ళెవరైనా చూస్తే - సెంటిమెంటులో వేంకటేష్, ఆవేశంలో బాలయ్య, డాన్సులో సూపర్ స్టారు, ఊహల్లో రాఘవేంద్రరావూ...వీళ్ళందరినీ మరిపిస్తాడు వీడు !
ఇప్పుడు వాణ్ణి కదిపితే Atomic explosion అవుతుందేమో అని భయపడి ఆగిపోయాను.

వాడు బయిటకెళ్ళిపోగానే, నేను మళ్ళీ ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోకి ఎంటరయ్యాను.

-------------------------------------------------------------------